Wijkcentra in eigen beheer: daarover gaat een nieuwe site voor wijkbewoners. Vier wijkondernemers vertellen over hun ervaring.
Sinds oktober kunnen bewoners voor informatie over zelfbeheer van wijkcentra terecht op wijkonderneming.nl, een initiatief van Bouwstenen. Vier wijkcentra is gevraagd naar hun geschiedenis en ervaring. Opmerkelijk is de grote inzet en het enthousiasme van de ondernemers. Dat is noodzakelijk, want de wijkondernemers staan voor grote uitdagingen.
6.000 handtekeningen
De wijkondernemers hebben zonder uitzondering te maken met de ideeën en plannen van de gemeente. De gemeenteraad in de Zaanstreek vond het wijkcentrum niet meer van deze tijd en heeft er in 2006 een aantal gesloten. Behalve buurtcentrum De Pelikaan in Krommenie. Een actiegroep haalde zesduizend handtekeningen op om sluiting te voorkomen en vond een corporatie bereidt het pand te kopen. ‘Een buurtcentrum is juist van deze tijd,’ vindt Nora Wagerman, wijkbewoonster en bestuurslid van het buurtcentrum. ‘In een gemeenschap hoort zo’n plek. Het is de plek waar ideeën worden uitgebroed en waar je activiteiten neer kunt zetten. Dat doe je niet in je achterkamer. Een buurthuis moet ook tegenwicht bieden aan de nadelige kant van social media. Om te weten wat iemand vindt, voelt en denkt, moet je elkaar ontmoeten.’
In Nederland lopen we tamelijk achter
Ook strijdvaardig is Hans de Haan, bedrijfsleider van wijkcentrum het Klooster in Rotterdam. ‘Laat de bewoners vooral doen wat ze zelf kunnen. Dat is de normaalste zaak van de wereld. In Canada en Afrika weten ze niet beter en in Engeland heb je Trusts. Hier in Nederland zijn de buurtcentra in zelfbeheer op één hand te tellen. Wij lopen hier tamelijk achter. Bewonersbeheer wordt de norm, is mijn stellige overtuiging. Het is domweg veel goedkoper, efficiënter en bewoners doen het vaak beter. Maar voordat we zover zijn, moeten er nog flink wat heilige huisjes omver.’
Veilige en schone wijken
Voor met name aandachtswijken kan het voortbestaan van een wijkcentrum een reddingsboei zijn. Wijkhuis West in Roosendaal bijvoorbeeld ligt in een ‘aandachtswijk op het gebied van vervuiling, drugs, overlast, armoede en eenzaamheid’. Een aantal bewoners heeft daar tabak van en heeft zelf de schouders onder het wijkhuis gezet. ‘Een wijkcentrum moet open blijven: juist nu,’ vindt Annemiek Borst, bestuurslid van het wijkhuis. ‘Willen we elkaar helpen, dan moet er een plek zijn om elkaar te leren kennen. Op die manier kunnen we samen de wijk veilig en schoon houden. Wij willen wat doen voor de jongeren. En hier wonen veel ouderen. We kunnen ze helpen tegen eenzaamheid, al is het maar met activiteiten.’
Vele handen maken licht werk
Wat nodig is, zijn bewoners die spreekbuis zijn en zaken regelen en bewoners die simpelweg taken uitvoeren. Jan van Esch van wijkcentrum In de Boomtak in Tilburg: ‘Niemand die hier een cent verdient: de technici, de schoonmakers, het barpersoneel… we doen het met z’n allen voor de gemeenschap. Een dagelijks bestuur heb je wel nodig. Maar je kunt veel uitbesteden aan vrijwilligers. Betrek iedereen bij de dagelijkse gang van zaken in een maandelijkse bespreking. Vele handen maken licht werk. Je draagt uiteindelijk samen verantwoordelijkheid. We willen geen subsidie voor het gebouw: we merken dat we daar ontzettend creatief van worden.’
Meer info over de genoemde wijkondernemingen
- In de Boomtak in Tilburg
- Wijkhuis West in Roosendaal
- Het Klooster in Rotterdam
- De Pelikaan in Krommenie.
Netwerken en websites
- voor wijkondernemers: sinds kort bestaat er een netwerk en website voor wijkondernemers. Wijkondernemers treffen elkaar regelmatig.
- voor professionals; in 2013 start een groep professionals rond bewonersbeheer en wijkondernemingen. De eerste bijeenkomst is op 2 februari 2013 en gaat over de aanpak met Amersfoort als voorbeeld. Meer informatie is te vinden op de website van Bouwstenen.
Reactie toevoegen